W ramach Programu Akademia Zdrowego Przedszkolaka pragniemy zwrócić uwagę na problem jakim jest obecne żywienie dzieci. Żyjemy w czasach obfitości, ale pod znakiem podłej jakości. Wszyscy stajemy się niewolnikami nowych, złych nawyków żywieniowych, ponieważ dawnym nie umiemy lub nie chcemy sprostać. Zapracowani rodzice nie mają czasu, aby skupić się nad domowym posiłkiem. Nawet, jeśli ma on miejsce np. w weekend, również może składać się z gotowych dań do podgrzania, bo zmęczona po całym tygodniu pracy w firmie mama nie ma już siły na pół soboty przy kuchence. Utrwalają się nowe trendy; rodziny wychodzą w weekend na obiad do miasta. Tylko gdzie? Do galerii handlowej! I znów wszystkie drogi prowadzą do fastfoodów oraz wszelkiej maści naleśnikarni, pierogarni, pizzerii, barów z kebabami. Szału nie ma, ale dzieci są zadowolone, a kawa przesłodzona i ze sztucznym aromatem, nawet nienajgorsza. Po jedzeniu można w jednej chwili wyrzucić resztki z tacy do kosza. Uff, jesteśmy wolni. Możemy iść. Nie trzeba było gotować, nakrywać do stołu, myć naczyń i jeszcze się denerwować, że nie wszystkim smakowało. Można mieć to, czyli gotowanie, z głowy. A gdzie tu miejsce jeszcze na zastanawianie się, żeby było zdrowo?
Tymczasem śmieciowe jedzenie jest zabójcze dla zdrowia. Dzieci i młodzież bezkarnie opychają się produktami, które wyniszczają ich organizmy. Mało który rodzic chce jasno zdać sobie sprawę. Na oczach rodzica dziecko tyje, staje się ociężałe, ma problemy z koncentracją, jest leniwe, wybuchowe, podrażnione, agresywne. Mało tego; dziecko obserwuje i przejmuje nawyki żywieniowe. Rodzice organizują dzieciom urodziny w restauracjach typu fastfoods, kupują na wiwat Piccolo z bąbelkami. Chroniczny brak czasu i codzienna gonitwa stają się wymówką powtarzaną jak bez końca. Nie mam czasu, nie mogę, innym razem, jak skończę – dzieci słyszą te wymówki od najmłodszych lat. Robią więc co chcą. Dzieci idą na łatwiznę i pozwalają ponieść się konsumpcji, gdyż tak jest na czasie. Tylko, co z tego wyniknie?
Co mogą zrobić rodzicie? Dać dobry przykład! Garść przydatnych porad:
– Od najmłodszych lat włączajcie dzieci w przygotowywanie domowych posiłków. Nie odgrywajcie przed nimi niewolników garów (zwłaszcza mamy!). To utrwali w nich przekonanie, że gotowanie jest męką i w sumie niepotrzebną stratą czasu.
– To, w jaki sposób mówicie o jedzeniu, co jest dla was ważne, jak sami jecie, jaki macie stosunek do swojej diety i diety swojej rodziny – wysyłają dziecku silny przekaz. – Ustalcie z dziećmi listę potraw codziennych, na której znajdą się np. pożywne zupy oraz listę potraw okazjonalnych, na które możecie od czasu do czasu sobie pozwolić.
– Pilnujcie, aby nie stać się w oczach dziecka niewolnikiem diety i jego samego nią nie zniewalać. Zbyt restrykcyjne traktowanie swojego ciała i ciągłe przyglądanie się mu, wprowadzają sytuację napięcia i w rezultacie zniechęcają do pracy nad sobą.
– Namawiajcie dziecko do spożywania owoców i warzyw oraz do codziennych ćwiczeń. Przygotowanie sałatki owocowej na bazie jogurtu jest tak proste, że może wam w tym pomóc już przedszkolak. W ten sposób wyrobicie w nim nawyk samodzielnego przygotowywania sobie prostych posiłków.
– Pilnujcie, aby na rodzinnym stole był szeroki wybór pieczywa, makaronu, ryżu, zbóż, warzyw, owoców, produktów mlecznych, mięsa, ryb, drobiu, jaj, orzechów. Zabierajcie dzieci ze sobą na zakupy i pozwalajcie im buszować między półkami w poszukiwaniu odpowiednich produktów z listy. Nie pozwalajcie, aby wrzucały do koszyka co im wpadnie w oko. Bądźcie konsekwentni w realizowaniu listy zakupów, a nie ich widzimisie.
– W lodówce zawsze miejcie surowe warzywa i owoce gotowe do zaspokojenia chęci pochrupania czegoś
– Unikajcie jedzenia przed telewizorem, Nie pozwalajcie dzieciom pochłaniać posiłki przed komórką czy tabletem. W domu musi być wyznaczone miejsce do jedzenia oraz utrwalany nawyk sprzątnięcia po sobie brudnych naczyń, starcia ze stołu oraz pochowania reszty żywności do lodówki i szafek.
– Podstawą zdrowego żywienia jest aktywność ruchowa Zorganizujcie chociaż raz w tygodniu dłuższy spacer rodzinny.
